Met een speciale studiebeurs werkt RuG-student Julian Bos de komende maanden aan een researchproject met zelfgemaakte piëzo-elektrische nanofiber sensoren bij het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Boston. Hij volgt het Masterprogramma Industrial Engineering and Management en houdt ons regelmatig op de hoogte van zijn ervaringen en belevenissen.

Deel 1 – Here we go!

Op 10 juni begint dan eindelijk de reis naar Boston, Massachusetts. Voorafgaand moest er een heleboel geregeld worden, zoals een ‘proof of enrollment’, huisvesting, zorgverzekering, ‘English proficiency’ een creditcard en visa. Maar, daar ga ik het niet over hebben. Eerst een korte uitleg over wat ik nou precies in Boston ga doen.

Ik ga werken aan een researchproject met flexibele piëzo-elektrische nanofiber sensoren. Deze sensoren heb ik aan de Rijksuniversiteit Groningen gefabriceerd en meegenomen naar Boston. Het piëzo-elektrisch effect is het verschijnsel dat kristallen van bepaalde materialen onder invloed van druk, bijvoorbeeld door buiging, een elektrische spanning produceren. Het idee is om mijn zelfgemaakte flexibele sensoren achter een cilinder te plaatsen en door het water te slepen. Achter de cilinder maakt het water dan wervelingen die de flexibele sensor heen en weer buigen, waardoor het piëzo-elektrische materiaal elektrische spanning opwekt. Het is dus een soort ‘energy harvester’, maar dat is nog toekomstmuziek. We zitten nu nog in de testfase. Het Sea Grant department van MIT heeft een geschikte ‘towing tank’ om objecten door het water te slepen, zodat ik hiermee kan experimenteren. Maar, dat is natuurlijk niet de enige reden waarom ik naar Boston ben gekomen. Ik kijk er ook naar uit om de Amerikaanse cultuur te beleven en de omgeving te verkennen.

Ashdown House

Het was best lastig om een goed plekje te vinden om te verblijven, aangezien ik een locatie dicht bij MIT wil hebben en voor een niet al te hoge prijs. Dat viel niet mee, want de huur is hier nogal hoog. Gelukkig heb ik een ruim budget dat voldoende moet zijn voor mijn verblijf van drie maanden. Na lang zoeken, onder andere op Craigslist, FaceBook en dubieuze verhuursites, ben ik bij MIT Housing (Ashdown House) terecht gekomen. Hier verblijven alleen MIT-studenten en hier huur ik tijdelijk een kamer van een PhD-student. Helaas is het contract maar tot 15 augustus, dus voor mijn verdere verblijf moet ik nog een ander plekje vinden. Maar goed, ik woon hier nu net wat langer dan twee weken en het bevalt tot nu toe prima!

Verkenning

Eenmaal in het vliegtuig vond ik het best wel spannend. Gelukkig ging de vlucht goed en kon ik met de bus en tram gemakkelijk van het vliegveld naar Ashdown. De daaropvolgende dagen heb ik Cambridge een beetje verkent, wat een soort van ‘independent stad’ in de grotere stad Boston is. Ik ben naar Central Square gewandeld met de vele restaurantjes en heb het MIT Museum bezocht. Verder ben ik naar het MIT main building geweest, waar ik binnen wat heb rondgesnuffeld. Bij Harvard Square heb ik een kijkje bij Harvard genomen. Hier is ook het Harvard Museum of Natural History waar ik zeker nog eens naar toe zal gaan. Voordat ik kan beginnen met het onderzoek bij de MIT Sea Grant department moet ik mijn inschrijving bij MIT voltooien en mijn MIT-identiteitskaart ontvangen, waar ook een chip in zit voor reizen met het openbaar vervoer. Helaas kwam ik er ook achter dat mijn Europese mobiele telefoon niet goed overweg kan met de meeste Amerikaanse mobiele frequentiebanden, want ik had bijna nergens goede ontvangst. En als ik dan toch ontvangst spreek, de internetsnelheid is dermate traag dat dit onbruikbaar is. Ik heb daarom een 4G-router op de kop getikt, waarmee ik overal weer gewoon bereik heb en dus gebruik kan maken van Google Maps en zodoende niet de weg kwijtraak in deze grote stad.

MIT

Van tevoren wist ik niet echt wat ik van het MIT kon verwachten. Het is groter dan ik had verwacht en bestaat uit veel verschillende gebouwen die samen één grote campus vormen. De Sea Grant department, waar ik de komende maanden werk, is vrij klein maar beschikt wel over goede apparatuur zoals dure laptops en de ‘towing tank’. En als er toch iets mist, bestellen ze het direct. Het uitvoeren van het project zelf is lastig, aangezien het hier allemaal wat anders werkt dan op de universiteit in Groningen. Het is nog een beetje wennen, ook aan de professoren want die zijn met van alles en nog wat bezig waardoor er weinig tijd is voor meetings en begeleiding. De druk is hoog, maar ik voel het als een mooie uitdaging!

Studentenleven

Elke dag ga ik naar de sportschool die bij MIT hoort en waar je allerlei verschillende sporten kunt volgen waaronder basketbal, voetbal en zwemmen. Ik ben lid geworden van een ‘visiting studentenvereniging’. Die organiseren een picknick speciaal voor ‘visiting students’. Verder heb ik met een paar medestudenten gezeild op de Charles River, met heerlijk weer! En ik ben naar ‘downtown’ Boston geweest. Daar heb ik de Freedom Trail gelopen, een historische wandeling van vier kilometer door het stadscentrum langs 16 locaties van nationaal historisch belang, zoals de Boston Common, het Old State House en de Old North Church.

Fietsen

De stad is erg groot en het openbaar vervoer vertrekt niet altijd (lees: nooit) volgens schema. Dus ik heb een BlueBike membership afgesloten, waarmee ik voor 35 dollar de komende maanden gebruik kan maken van blauwe fietsen die in rekken verspreid door de hele stad staan. Je moet het dan wel durven om tussen de auto’s, mega pick-uptrucks en SUV’s op de weg fietsen. Ook ben ik naar een honkbalwedstrijd geweest, waar de Boston Red Sox de Chicago White Sox met 6-5 verslagen hebben. Dit was een prachtige ervaring! Verder is het weer in Boston lekker warm, maar wel zeer wisselvallig. De ene seconde kan het keihard regenen en de andere seconde schijnt de zon weer volop en is het 30 graden. Het Amerikaanse eten vind ik wel wat apart. Overal wordt hier fastfood verkocht en het overige eten zit vol met suiker. Het gezonde eten dat er wél is, is helaas nogal duur. Zoals eigenlijk alles hier. Dat maakt het best lastig om een beetje normaal te blijven eten.

Ik mis alles en iedereen In Nederland wel, maar ik maak er zeker een mooie tijd van hier in Boston. Ik kijk er naar uit om goed in het project te komen. Ook hoop ik nog meer van de cultuur en omgeving te zien en aan allerlei activiteiten deel te nemen en nóg meer leuke mensen te ontmoeten.

Julian Bos

De studiebeurs van Julian wordt mede mogelijk gemaakt door FB Oranjewoud.